Welkom op ons blog

Vanaf dag 1 dat ik met het LOU-vre in contact kwam, was er Patricia. Toegegeven ik draai nog maar 1 jaar mee maar Patricia was en is er. Ze kreeg een herinnering van Facebook. “7 jaar“, lacht Patricia. Zelf had ze er niet bij stil gestaan. Patricia haar nagelstudio staat volgens mij nooit stil. Sinds 2017 werkt ze voor zichzelf.  

‘Nooit hebben we ruzie gehad, nooit’, zegt Brenda. Ze knippert er ook niet met haar ogen bij. Jolanda glimlacht om het te bevestigen. En toen ik er later over nadacht na ons gesprek begreep ik waarom dat zo goed werkte. De chemie die er is tussen de zo verschillende zussen is heel speciaal. 

Je hebt van die mensen. Ze stellen zich een doel. Het doel is langs een bepaalde weg.  Ze nemen die weg. En ze komen er. En dat laatste is natuurlijk het moeilijkste. Hulde en diepe buigingen. Voor alles en iedereen die dat kan. Ella is daar een exponent van. Ze dacht wel na maar ze deed het gewoon...

Ik vond dat een mooie zin. Hester is bescheiden. Het verkleinwoordje “beetje“, daarmee doet ze zichzelf onrecht. Wie haar site (www.whellsoap.nl) bezoekt begrijpt waarom.  Het besef dat als je met haar praat, hoe vanzelfsprekend de natuurlijke zeep voor haar is.

Nancy zoekt haar woorden zorgvuldig. Ze wikt en weegt en geeft antwoord. Er is altijd even die seconde rust die ze neemt voor het antwoord. Voorzichtig maar stellig. Laat er geen misverstanden over bestaan. Na het eind van het gesprek zegt ze ook dat ik haar kan bellen mocht ik het niet meer allemaal op een rijtje hebben.

Ze drinken meestal koffie buitenshuis. Bettie en Rita lachen. De tweeling is eeneiig. Ze dragen beiden een blazer natuurlijk eigen ontwerp, het “handelsmerk“ van De Dochters, met het contrast van een hele andere stof,  print of soms het hele achterpand. Soms een print van James Dean, soms een geborduurd tafereel, soms een fleurig dessin.